W niedzielę (05.02) po trzydziestu latach wierceń naukowcy dotarli do zbiornika słodkowodnego na Antarktydzie, które to było ukryte pod 4 kilometrową warstwą lodu.

Zbiornik ma 250 km długości, 50 km szeroki i jest to największy zbiornik tego typu na Antarktydzie. O jego istnieniu świat dowiedział się dopiero w 1996 r. dzięki wykonanym techniką radarową zdjęciom lotniczym i satelitarnym.

Próby dowiercenia się do zbiornika, ukrytego blisko 4 km pod powłoką lądolodu, były bezprecedensowe. Nigdy wcześniej nikt nie próbował się przewiercić się na tak dużą głębokość i przy żadnym innym projekcie geologicznym nie potrzeba było takiej precyzji.

Badania nad Wostokiem mogą dostarczyć przełomowych danych. Jezioro potencjalnie stanowi unikalny ekosystem i nieoceniony materiał do badań nad zmianami klimatu i przeszłością Ziemi z czasów, zanim pojawił się na niej człowiek. Uczeni podkreślają, że woda w zbiorniku może mieć nawet ponad milion lat.

Jezioro również może być niepowtarzalną szansą na przetestowanie teorii, jak szukać życia pozaziemskiego podczas przyszłych ekspedycji kosmicznych, ponieważ warunki panujące na jeziorze mogą przypominać warunki panujące na jednym z księżyców Jowisza, Europie.

Jednak nie brakuje negatywnych opinii na temat prowadzenia badań tego jeziora. McKay z Centrum Kosmicznego NASA przestrzega przed nieostrożnym drążeniem jeziora, gdyż koncentracja azotu z tlenem może doprowadzić do gwałtownego wybuchu, który może wyzwolić na powierzchnię ziemi gigantyczną falę.

Inne ostrzeżenia dotyczące zagrożenia wynikającego z dowiercenia się do zbiornika, mówią, że mogą one uwolnić nieznane mikroorganizmy, które w nowych warunkach mogłyby zacząć mutować.

Rosjanie w 2012 -2013 roku planują spuścić do Wostoku pływającego robota, którego zadaniem będzie zebranie próbek wody i osadów z dna jeziora, które następnie zostaną przebadane.