Dżungla zawsze kojarzyła się z czymś wielkim, naturalnym i przepełnionym różnorodnością. Lasy od początku ludzkości stanowiły ważny element w egzystencji człowieka, a w późniejszym czasie odgrywały także istotną rolę w gospodarce.

Obecnie, gdy „miejskie dżungle” rozrastają się z prędkością światła, tworząc to coraz większe i bardziej skomplikowane budowlane układanki, funkcja lasów stała się mało istotna. Kiedyś naturalne, znaczących rozmiarów kompleksy leśne, dziś są jedynie w wielu przypadkach zielonymi kępami. Procesy urbanizacyjne i eksploatacja rolnicza, a także popyt na „drewniany image”, doprowadziły do znacznej fragmentacji lasów.
Jak donoszą autorzy pracy badawczej opublikowanej na łamach Science Advances, fragmentacja jest wyrokiem śmierci dla lasów i ich mieszkańców. Na świecie istnieją tylko dwa obszary leśne, uważane za naturalne, pozbawione ingerencji człowieka. Należą do nich Amazonka oraz Kotlina Kongo.
Okazało się, że konsekwencje związane z utratą powierzchni leśnych są poważniejsze niż sądzono. W celu potwierdzenia tej diagnozy, naukowcy przeprowadzili siedem eksperymentów na pięciu kontynentach, których celem była symulacja wpływu działalności człowieka na środowisko leśne. Wraz z fragmentacją lasu, redukcji ulegają wszystkie gatunki organizmów w nich żyjące. I tak, poprzez spadek zdolności do życia, jak pokazały badania, bioróżnorodność w niektórych obszarach zmniejszyła się nawet o 75%. Podzielone powierzchnie prowadzą także od załamania podstawowych funkcji ekosystemów, do tego stopnia, że możliwe jest nawet wyginięcie dużych, długowiecznych gatunków drzew.
W wielu przypadkach konsekwencje fragmentacji lasów ujawniły się po 20 latach, a kolejne skutki działalności człowieka mogą narastać przez kolejne lata, ukazując niemal apokaliptyczny obraz.

Redaktor: Sandra Roszkiewicz