Słowo planeta pochodzi od greckiego terminu „Planetes Aster” czyli wędrująca gwiazda i prawdą jest, że możemy je obserwować w różnych cześciach nieba. Większość planet natomiast wzięła swoje nazwy od postaci z mitologii rzymskiej. Planety widoczne gołym okiem były już znane w starożytności, czasami pod innymi nazwami, ale ostatecznie wszystkie przejęły nazwy używane w czasach rzymskich.

Merkury ze względu na swój szybki ruch po niebie zyskał swą nazwę po skrzydlatym posłańcu bogów rzymskich.

Jasna planeta Wenus, nazywana czasem gwiazdą poranną lub wieczorną, nazwana została na cześć rzymskiej bogini miłości, piękna i seksualności.

Nazwa Ziemi poprzedza czasy greckie i rzymskie, jednak wpływy tych kultur widać w członach „Geo” i „Terra”.

Mars ze względu na swoją ciemnoczerwoną barwę powierzchni został nazwany na cześć rzymskiego króla wojny.

Jowisz, największa planeta, została nazwana po jednym z najbardziej znanych bogów rzymskich, natomiast Saturn wziął swą nazwę od rzymskiego boga rolnictwa i ojca Jowisza.

W latach 1781 – 1930, używając teleskopów lub klisz fotograficznych odkryto i nazwano mniejsze i ciemniejsze zewnętrzne planety Układu Słonecznego. Uran jest co prawda wystarczająco jasny, aby obserwować go gołym okiem nawet w czasach starożytnych, ale uważano go wtedy za gwiazdę. Dopiero w roku 1781 ostatecznie uznano Urana za planetę. Początkowo odkrywca tego faktu Sir William Herschel zaproponował nazwę „Georgian Sidus” lub „George’s Planet” po królu Jerzym III. Dopiero po latach debat międzynarodowej społeczności naukowej zdecydowano się na nazwę Uran – zlatynizowaną wersję greckiego boga Uranosa. Uznawanego za ojca Saturna i dziadka Jowisza. Uran jest jedyną planetą, oprócz Ziemi, której nazwa nie ma źródła w mitologii rzymskiej.

Ósma planeta Układu Słonecznego zawdzięcza swą nazwę niebieskiemu kolorowi, co pasuje do rzymskiego boga morza – Neptuna.

Ostatnią, do niedawna uznawaną planetą Układu słonecznego, odkryto w 1930 roku. Było kilka pomysłów na nazwę, jednak ostatecznie zwyciężył Pluton, który występuje zarówno w greckiej jak i w rzymskiej mitologii (groźny bóg życia podziemnego).

W 2005 roku zdegradowano Plutona do rangi planety karłowatej. W tej samej klasyfikacji umieszczono kilka innych niewielkich planet odkrytych w Pasie Kuipera, między innymi Ceres (rzymska bogini rolnictwa) czy Eris ( grecka bogini walki i niezgody). Naukowcy odkrywają coraz więcej planet, a nadawane im nazwy wiążą się z bóstwami różnych kręgów kulturowych. Na przykład Sedna ( mitologiczna bogini mórz w wierzeniach Inuitów), Haumea (bogini płodności i porodu w mitologii hawajskiej), Makemake ( bóg ludzkości w wierzeniach ludności Wyspy Wielkanocnej) czy Quaoar (pradawne bóstwo stwórcze w kulturze Indian).

Źródło: space.com

Redaktor: Magdalena Paczesna

« powrót