Przecząc temu co widać, smugi świetlne nie są pionowymi promieniami. Zjawisko powstaje w wyniku odbicia światła od poziomych powierzchni uporządkowanych poziomo swobodnym opadaniem kryształków lodu. Słupy słoneczne mogą być zróżnicowane. Czasami mogą przybrać formę jednej, szerokiej poświaty widocznej na niebie. Charakterystyczne poświaty są zależne od budowy kryształków lodu, a raczej od ich niedoskonałości. Przerośnięte ścianki boczne lub wewnętrzne skazy mogą zablokować odbijanie promieni, dzięki czemu na niebie powstają różne łuki.
Najczęstszym czasem obserwacji słupów słonecznych jest wschód i zachód Słońca. Przybiera wtedy formę świetlnej kolumny, na ogól zabarwionej czerwonawo, przemieszczającej się wraz z ruchem słońca pod horyzontem.

Bardzo rzadkim słupem świetlnym może być ten, który zostaje stworzony przez inną planetę. Na przykład, słup świetlny planety Wenus może być zaobserwowany bardzo rzadko, jedynie przy nieskazitelnej widoczności, małej warstwie chmur cirrusowych i tylko wtedy, gdy Słońce znajduje się poniżej horyzontu.

Redaktor: Patrycja Kruczyńska

« powrót

Meteopedia

Oscylacja południowa

(ENSO) opisuje cykl zjawisk El Niño – La Niña, normalnie kojarzonych z propagacją pomiędzy zachodnim i wschodnim tropikalnym Pacyfikiem, ale mających wpływ, poprzez telekonekcje, także z pogodą daleko na południe i na północ od równika.

Indeks oscylacji południowej (ang. Southern Oscillation Index, w skrócie SOI) jest wyliczany z różnic ciśnień atmosferycznych miesięcznych lub sezonowych pomiędzy wyspami Tahiti a Darwin (Australia).

Ujemny wskaźnik SOI wskazuje na występowanie El Niño, który ma wpływ na globalny klimat. El Niño powoduje wzrost ocieplenia centralnego i wschodniego Pacyfiku, zmniejszenie siły stałych wiatrów oceanicznych Atlantyku oraz spadek opadów we wschodniej i północnej Australii.

Dodatni wskaźnik SOI ma przeciwny wpływ niż ujemny wskaźnik SOI, dodatkowo wody centralnego i wschodniego Pacyfiku są chłodniejsze.

czytaj więcej »

Na skróty