Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
X
Jest to temperatura, przy której aktualne ciśnienie pary wodnej w powietrzu staje się ciśnieniem maksymalnym (nasycającym). Związana jest z przejściem wody ze stanu gazowego w ciekły. Mamy wtedy do czynienia z kondensacją pary wodnej (temperatura spada poniżej temperatury punktu rosy).
Fujita (Tetsuya Theodore) "Ted" urodził się 23 października 1920 w japońskim Kitakyushu (Prefektura #cenzura# Studiował i później pracował na Kyushu Institute of Technology, gdzie zdobył tytuł profesora. W 1953 roku został zaproszony przez Uniwersytet w Chicago, który zainteresował się badaniami Fujity. Zrewolucjonizował on wiedzę na temat gwałtownych burz, tornad, dynamiki sztormów i cyklonów tropikalnych.
Tornado [wg.PWN], to trąba powietrzna, silny wir powietrzny powstający w chmurach burzowych. Rozciąga się od podstawy chmury do powierzchni Ziemi i powoduje zasysanie wody ze zbiorników wodnych (tornado wodne) lub piasku czy pyłu z gruntu (tornado powietrzne, słup pyłowy).
Troposfera - warstwa atmosfery przylegająca do powierzchni ziemi charakteryzująca się najmniejszą miąższością, zmienną w czasie i przestrzeni.
ruch powietrza, przy którym prędkość przepływu i ciśnienie, a często także np. temperatura i wilgotność powietrza, podlegają przypadkowym fluktuacjom w czasie i przestrzeni;
powstaje głównie wskutek różnych prędkości wiatru w sąsiednich warstwach powietrza i występowania pionowego gradientu temperatury w atmosferze.
Wilhelm Jakob Van Bebber urodził się w 1841 roku w Grieth nad Renem. Był niemieckim meteorologiem. Zasłynął jako twórca tzw. szlaku cyklonów pozazwrotnikowych (
szlaki niżów Van Bebbera). Jego ustalenia są nadal w znacznej mierze aktualne i wykorzystywane w długoterminowym prognozowaniu pogody.
Słońce ogrzewa ziemię, a ziemia ogrzewa powietrze. Słońce nagrzewa powierzchnię ziemi nierównomiernie. Szybkość ogrzewania się zależy od tego czy jest to woda, las czy pustynia oraz kąta padania promieni słonecznych
(ENSO) opisuje cykl zjawisk El Niño – La Niña, normalnie kojarzonych z propagacją pomiędzy zachodnim i wschodnim tropikalnym Pacyfikiem, ale mających wpływ, poprzez telekonekcje, także z pogodą daleko na południe i na północ od równika.
Indeks oscylacji południowej (ang. Southern Oscillation Index, w skrócie SOI) jest wyliczany z różnic ciśnień atmosferycznych miesięcznych lub sezonowych pomiędzy wyspami Tahiti a Darwin (Australia).
Ujemny wskaźnik SOI wskazuje na występowanie El Niño, który ma wpływ na globalny klimat. El Niño powoduje wzrost ocieplenia centralnego i wschodniego Pacyfiku, zmniejszenie siły stałych wiatrów oceanicznych Atlantyku oraz spadek opadów we wschodniej i północnej Australii.
Dodatni wskaźnik SOI ma przeciwny wpływ niż ujemny wskaźnik SOI, dodatkowo wody centralnego i wschodniego Pacyfiku są chłodniejsze.
