Meteopedia
Lista haseł
 |
Adwekcja |
|
Aerologia |
|
Altimetr |
|
Aneroid |
|
Assmann Richard |
|
Atmosfera ziemska |
|
Barograf |
|
Barometr |
|
Bjerknes Vilhelm Friman Koren |
|
Chmury burzowe |
|
Chmury niskie |
|
Chmury specjalne |
|
Chmury średnie |
|
Chmury towarzyszÄ…ce |
|
Chmury wysokie |
|
Ciepły wycinek niżu |
|
de Bort Léon Teisserenc |
|
Deszcz |
|
Deszczomierz |
|
El Niño |
|
Front ciepły i chłodny |
|
Fronty atmosferyczne |
|
Gatunki chmur |
|
Geiger Rudolf |
|
Gradient |
|
Halny |
|
Howard Luke |
|
Indeks chwiejności Whaitinge′a K |
|
Inwersja temperatury |
|
Izobara |
|
Izobronta |
|
Izohieta |
|
Izohumida |
|
Izoterma |
|
Izotermia |
|
Kämtz Ludwig |
|
Kartka z kalendarza |
|
Klasyfikacja chmur |
|
Koma |
|
Komórki cyrkulacyjne |
|
Köppen Władimir Peter |
|
Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny |
|
Krater Gale |
|
La Niña – |
|
Masa powietrza arktycznego kontynentalnego |
|
Masa powietrza kontynentalnego |
|
Masa powietrza morskiego |
|
Masa powietrza polarnokontynentalnego |
|
Masa powietrza polarnomorskiego |
|
Masy Powietrza |
|
Meteorologiczna jesień |
|
Meteorologiczna wiosna |
|
Meteorologiczna zima |
|
Meteorologiczne lato |
|
Meteorologiczne pory roku |
|
Mgła adwekcyjna |
|
Mgła radiacyjna |
|
Miraż (fatamorgana) |
|
Mżawka |
|
Nefometr |
|
Nefoskop |
|
Odmiany chmur |
|
Okołowicz Wincenty |
|
Opad przelotny |
|
Osady |
|
Oscylacja południowa |
|
Pioruny |
|
Powstawanie chmur |
|
Radar meteorologiczny |
|
Regiony klimatyczne |
|
Skala Beauforta |
|
Skala Fujity |
|
Skala Torro |
|
Åšnieg |
|
Spękania ciosowe |
|
Strefy klimatyczne |
|
Szlaki niżów Van Bebbera |
|
Tęcza |
|
Temperatura odczuwalna |
|
Temperatura powietrza |
|
Temperatura punktu rosy |
|
Tetsuya Theodore "Ted" Fujita |
|
Tornado |
|
Tropopauza |
|
Troposfera |
|
Turbulencja w atmosferze ziemskiej |
|
Tylna część niżu |
|
Van Bebber Vilhelm Jakob |
|
Wiatr |
|
Wilgotność powietrza |
|
WMO - Åšwiatowa Organizacja Meteorologiczna |
|
Wskaźnik stresu cieplnego |
|
Wyż i Niż |
|
Zjawiska optyczne i fotometeory |
|
Zjawiska towarzyszÄ…ce |
|
Zorza polarna |
Meteopedia ›
Jest to urządzenie służące do pomiaru ciśnienia atmosferycznego. W meteorologii powszechnie stosowane są trzy typy tych przyrządów :
Barometr cieczowy - w tym urządzeniu ciśnienie zewnętrzne powietrza wywiera nacisk na powierzchnię rtęci w naczyniu, co powoduje ustalenie się w rurce barometrycznej słupka wysokości H. Stacyjny barometr rtęciowy naczyniowy składa się ze szklanej rurki o długości około 90 centymetrów i średnicy około 10 milimetrów, w której znajduje się destylowana rtęć. Dolny otwór rurki znajduje się w żelaznym bądź plastikowym naczyniu, w rurce powyżej poziomu cieczy znajduje się próżnia. Natomiast cała szklana rurka barometru mieści się w obudowie zazwyczaj wykonaniej z mosiądzu, na której powierzchni znajdują się wycięcia pozwalające dokonywać odczytu poziomu rtęci. Po bokach przedniego wyciecia na rurce obudowy zaznaczona jest skala w hektopaskalach ( hPa) oraz w milimetrach słupa rtęci. W celu precyzyjnego odczytu z urządzenia instaluje się ruchomy element zwany noniuszem, pozwala on na odczyt z dokładności a do 0,1 hPa.
Barometr deformacyjny - posiada receptor w postaci balszanej puszki (puszka Vidiego), z jej wnetrza czsciowo usuwa sie powietrze co bezpośrednio powoduje, że zachodzące zmiany ciśnienia łatwo powodują odkształcenia sprężystej powierzchni ścianek. Odkształcenia, te są przekazywane za pośrednictwem układu przenoszenia na element wskazujący (np. aneroid) lub rejestrujący (barograf).
Metoda hipsometryczna - wykorzystuje związek temperatury wrzenia cieczy z ciśnieniem atmosferycznym. Zależność ta wynika z tego, że wrzenie cieczy rozpoczyna się w momencie, gdy prężność pary nasyconej bzposrednio nad podgrzewaną cieczą jest równa zewnętrznemu ciśnieniu atmosferycznemu.
- cieczowe, działają w oparciu o prawa hydrostatyki
- deformacyjne (zwane aneroidami), ich działanie opiera się na właściwościach sprężystych ciał stałych.
- hipsometry ( inaczej zwane termobarmometrami) , dzięki nim dokonujemy pośredniego pomiaru ciśnienia atmosferycznego. Funkcjonowanie tego urządzenia opiera się na wykorzystaniu zależności zachodzącej pomiędzy punktem wrzenia wody od ciśnienia atmosferycznego.
Barometr cieczowy - w tym urządzeniu ciśnienie zewnętrzne powietrza wywiera nacisk na powierzchnię rtęci w naczyniu, co powoduje ustalenie się w rurce barometrycznej słupka wysokości H. Stacyjny barometr rtęciowy naczyniowy składa się ze szklanej rurki o długości około 90 centymetrów i średnicy około 10 milimetrów, w której znajduje się destylowana rtęć. Dolny otwór rurki znajduje się w żelaznym bądź plastikowym naczyniu, w rurce powyżej poziomu cieczy znajduje się próżnia. Natomiast cała szklana rurka barometru mieści się w obudowie zazwyczaj wykonaniej z mosiądzu, na której powierzchni znajdują się wycięcia pozwalające dokonywać odczytu poziomu rtęci. Po bokach przedniego wyciecia na rurce obudowy zaznaczona jest skala w hektopaskalach ( hPa) oraz w milimetrach słupa rtęci. W celu precyzyjnego odczytu z urządzenia instaluje się ruchomy element zwany noniuszem, pozwala on na odczyt z dokładności a do 0,1 hPa.
Barometr deformacyjny - posiada receptor w postaci balszanej puszki (puszka Vidiego), z jej wnetrza czsciowo usuwa sie powietrze co bezpośrednio powoduje, że zachodzące zmiany ciśnienia łatwo powodują odkształcenia sprężystej powierzchni ścianek. Odkształcenia, te są przekazywane za pośrednictwem układu przenoszenia na element wskazujący (np. aneroid) lub rejestrujący (barograf).
Metoda hipsometryczna - wykorzystuje związek temperatury wrzenia cieczy z ciśnieniem atmosferycznym. Zależność ta wynika z tego, że wrzenie cieczy rozpoczyna się w momencie, gdy prężność pary nasyconej bzposrednio nad podgrzewaną cieczą jest równa zewnętrznemu ciśnieniu atmosferycznemu.
Aura Centrum sp. z o. o. 1998 – 2015. Wszelkie prawa zastrzeżone | Polityka prywatności
