 |
Adwekcja |
|
Aerologia |
|
Altimetr |
|
Aneroid |
|
Assmann Richard |
|
Atmosfera ziemska |
|
Barograf |
|
Barometr |
|
Bjerknes Vilhelm Friman Koren |
|
Chmury burzowe |
|
Chmury niskie |
|
Chmury specjalne |
|
Chmury średnie |
|
Chmury towarzyszÄ…ce |
|
Chmury wysokie |
|
Ciepły wycinek niżu |
|
de Bort Léon Teisserenc |
|
Deszcz |
|
Deszczomierz |
|
El Niño |
|
Front ciepły i chłodny |
|
Fronty atmosferyczne |
|
Gatunki chmur |
|
Geiger Rudolf |
|
Gradient |
|
Halny |
|
Howard Luke |
|
Indeks chwiejności Whaitinge′a K |
|
Inwersja temperatury |
|
Izobara |
|
Izobronta |
|
Izohieta |
|
Izohumida |
|
Izoterma |
|
Izotermia |
|
Kämtz Ludwig |
|
Kartka z kalendarza |
|
Klasyfikacja chmur |
|
Koma |
|
Komórki cyrkulacyjne |
|
Köppen Władimir Peter |
|
Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny |
|
Krater Gale |
|
La Niña – |
|
Masa powietrza arktycznego kontynentalnego |
|
Masa powietrza kontynentalnego |
|
Masa powietrza morskiego |
|
Masa powietrza polarnokontynentalnego |
|
Masa powietrza polarnomorskiego |
|
Masy Powietrza |
|
Meteorologiczna jesień |
|
Meteorologiczna wiosna |
|
Meteorologiczna zima |
|
Meteorologiczne lato |
|
Meteorologiczne pory roku |
|
Mgła adwekcyjna |
|
Mgła radiacyjna |
|
Miraż (fatamorgana) |
|
Mżawka |
|
Nefometr |
|
Nefoskop |
|
Odmiany chmur |
|
Okołowicz Wincenty |
|
Opad przelotny |
|
Osady |
|
Oscylacja południowa |
|
Pioruny |
|
Powstawanie chmur |
|
Radar meteorologiczny |
|
Regiony klimatyczne |
|
Skala Beauforta |
|
Skala Fujity |
|
Skala Torro |
|
Åšnieg |
|
Spękania ciosowe |
|
Strefy klimatyczne |
|
Szlaki niżów Van Bebbera |
|
Tęcza |
|
Temperatura odczuwalna |
|
Temperatura powietrza |
|
Temperatura punktu rosy |
|
Tetsuya Theodore "Ted" Fujita |
|
Tornado |
|
Tropopauza |
|
Troposfera |
|
Turbulencja w atmosferze ziemskiej |
|
Tylna część niżu |
|
Van Bebber Vilhelm Jakob |
|
Wiatr |
|
Wilgotność powietrza |
|
WMO - Åšwiatowa Organizacja Meteorologiczna |
|
Wskaźnik stresu cieplnego |
|
Wyż i Niż |
|
Zjawiska optyczne i fotometeory |
|
Zjawiska towarzyszÄ…ce |
|
Zorza polarna |
Wskaźnik stresu cieplnego (ang. Heat Stress Index) - jest metodą stosowaną do oszacowania wpływu temperatury i wilgotności na organizm ludzki.
Wyraża
on procentowy stosunek niezbędnych strat ciepła, które wymagane są
w danych warunkach pogodowych do zachowania równowagi cieplnej
organizmu.
IstniejÄ…
dwa czynniki składające się na ten wskaźnik:
Konieczne
straty ciepła, szacowane są na podstawie bilansu cieplnego
ciała człowieka, przy założeniu, że starty ciepła (związane z
poceniem się, promieniowaniem i oddychaniem) mają równoważyć
całkowity przychód ciepła do organizmu, związany z czynnikami
meteorologicznymi oraz metaboliczną produkcją ciepła.
Możliwe
straty ciepła z organizmu zależą w szczególności od
aktualnych warunków pogodowych, szczególnie wilgotności powietrza
(im większa wilgotność, tym mniejsze odparowywanie potu z
organizmu), prędkości wiatru, stopnia pokrycia skóry przez odzież,
a także parametrów fizjologicznych temperatury powierzchni ciała,
produkcji potu i stopnia zwilżenia skóry.
Interpretacja wskaźnika stresu cieplnego HSI:
HSI
(%) efekt fizjologiczny;
≤0,0 łagodny stres chłodu;
0,1–10,0
brak obciążenia termiczno-wilgotnościowego;
10,1–30, łagodny
lub umiarkowany stres termiczno-wilgotnościowy;
30,1–70,0
silny stres termiczno-wilgotnościowy; uciążliwy w przypadku braku
aklimatyzacji oraz dla osób starszych, osób chorych na astmę lub
nadciśnienie tętnicze;
70,1–90,0 bardzo silny stres
termiczno-wilgotnościowy; uciążliwy dla wszystkich grup osób;
90,1–100,0 maksymalny stres termiczno-wilgotnościowy,
niebezpieczny dla zdrowia osób z grup ryzyka, tolerowany, ale bardzo
uciążliwy, w przypadku osób młodych i zaaklimatyzowanych; >100,0
niebezpieczeństwo podwyższenia temperatury wewnętrznej u
wszystkich osób; czas przebywania w takich warunkach musi być
nadzorowany
