Stan, w którym więcej pary nie zmieści się w powietrzu nazywamy nasyceniem lub parą nasyconą. Mówimy wtedy, że wilgotność względna wynosi 100%. Ilość pary wodnej, która zmieści się w powietrzu zależy głównie od jego temperatury. W jednym metrze sześciennym (czyli bryle o wymiarach 1•1•1 metr) powietrza o danej temperaturze można zawrzeć różną ilość pary wodnej. Na przykład w temperaturze -20ºC zmieści się 1,1 g pary wodnej, a w temperaturze 20°C pary wodnej będzie 17,4 g. Z powyższego przykładu wynika, że jeśli będziemy ochładzać powietrze, to w pewnym momencie osiągniemy stan nasycenia parą wodną. Temperaturę, w której dana ilość pary wodnej osiąga stan nasycenia nazywamy temperaturą rosy lub punktem rosy.

W wyniku kondensacji, w atmosferze powstają skupienia kropelek wody lub kryształków lodu. Nazywamy je chmurami. Powstawanie mikroskopijnych kropelek wody odbywa się zawsze na jądrach kondensacji. Jeśli kropelka powstanie bez jądra, jest ona niestabilna i po chwili wyparowuje. Jądra kondensacji są w atmosferze zawsze. Mogą nimi być cząstki soli morskiej, drobiny będące składnikiem dymu, pyłki roślin itp. Masa jednej takiej drobiny wynosi około 0,000000000000001 g.

Powietrze ogrzane od ciepłej ziemi stopniowo się unosi. Wraz z wysokością temperatura się obniża, a więc i nasza, wędrująca w górę porcja ulega ochłodzeniu do momentu osiągnięcia temperatury punktu rosy. W efekcie rozpoczyna się formowanie chmury.