Masa powietrza kontynentalnego

Kontynentalna masa powietrza kształtuje się nad rozległymi obszarami lądowymi. Podstawową jej cechą jest niewielka wilgotność. Latem jest cieplejsza niż masa morska, a chłodniejsza w sezonie zimowym, w tej samej strefie szerokości geograficznej.
Masa kontynentalna powstaje czasem również z przetransformowania powietrza morskiego, po jego dłuższym zalegania nad lądem.
Powietrze kontynentalne napływające zimą z wyższych do niższych szerokości geograficznych ulega ogrzaniu. Z uwagi na niewielką wilgotność niebo pozostaje często bezchmurne, bądź ewentualnie pokryte niewielką ilością chmur z rodzaju Cumulus. Dni i noce są wówczas bardzo mroźne. Charakteryzuje się bardzo dobrą przezroczystością. Jednak masa taka podlega w swej wędrówce transformacji, tj. zmianie temperatury, wilgotności, chemizmu. Przemieszczając się nad obszarami podmokłymi, morskimi, oceanicznymi, pojeziernymi, nabiera wilgoci. W efekcie, gdy napływa w zasięgu układu wysokiego ciśnienia, mogą powstawać chmury podinwersyjne z rodzaju Stratocumulus, które pokrywają całe niebo. Mamy wówczas do czynienia z tzw. zgniłym wyżem.
Adwekcja powietrza kontynentalnego z niższych do wyższych szerokości geograficznych prowadzi do wytworzenia się równowagi stałej. Latem przynosi na ogół pogodę słoneczną i nierzadko gorącą, chociaż czasem, wskutek zmian transformacyjnych, pojawiają się wewnątrzmasowe opady przelotne i burze, szczególnie popołudniami. Zimą mogą pojawiać się mgły adwekcyjne.