Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. X
Meteopedia
Lista haseł

Adwekcja

Aerologia

Altimetr

Aneroid

Assmann Richard

Atmosfera ziemska

Barograf

Barometr

Bjerknes Vilhelm Friman Koren

Chmury burzowe

Chmury niskie

Chmury specjalne

Chmury średnie

Chmury towarzyszące

Chmury wysokie

Ciepły wycinek niżu

de Bort Léon Teisserenc

Deszcz

Deszczomierz

El Niño

Front ciepły i chłodny

Fronty atmosferyczne

Gatunki chmur

Geiger Rudolf

Gradient

Halny

Howard Luke

Indeks chwiejności Whaitinge′a K

Inwersja temperatury

Izobara

Izobronta

Izohieta

Izohumida

Izoterma

Izotermia

Kämtz Ludwig

Kartka z kalendarza

Klasyfikacja chmur

Koma

Komórki cyrkulacyjne

Köppen Władimir Peter

Krasnoludki, elfy i błękitne fontanny

Krater Gale

La Niña –

Masa powietrza arktycznego kontynentalnego

Masa powietrza kontynentalnego

Masa powietrza morskiego

Masa powietrza polarnokontynentalnego

Masa powietrza polarnomorskiego

Masy Powietrza

Meteorologiczna jesień

Meteorologiczna wiosna

Meteorologiczna zima

Meteorologiczne lato

Meteorologiczne pory roku

Mgła adwekcyjna

Mgła radiacyjna

Miraż (fatamorgana)

Mżawka

Nefometr

Nefoskop

Odmiany chmur

Okołowicz Wincenty

Opad przelotny

Osady

Oscylacja południowa

Pioruny

Powstawanie chmur

Radar meteorologiczny

Regiony klimatyczne

Skala Beauforta

Skala Fujity

Skala Torro

Śnieg

Spękania ciosowe

Strefy klimatyczne

Szlaki niżów Van Bebbera

Tęcza

Temperatura odczuwalna

Temperatura powietrza

Temperatura punktu rosy

Tetsuya Theodore "Ted" Fujita

Tornado

Tropopauza

Troposfera

Turbulencja w atmosferze ziemskiej

Tylna część niżu

Van Bebber Vilhelm Jakob

Wiatr

Wilgotność powietrza

WMO - Światowa Organizacja Meteorologiczna

Wskaźnik stresu cieplnego

Wyż i Niż

Zjawiska optyczne i fotometeory

Zjawiska towarzyszące

Zorza polarna

Logowanie

Masa powietrza arktycznego kontynentalnego kształtuje się w okolicach Nowej Ziemi, na północy Rosji. Odznacza się z reguły niewielką wilgotnością bezwzględną, m.in. z powodu znacznego wychłodzenia od podłoża (pola lodowe strefy podbiegunowej).
Do naszego kraju napływa przez Nizinę Peczorską, Dwińską, Pojezierze Fińskie i Wschodniobałtyckie. W sezonie letnim, w związku z przemieszczaniem się nad obszary cieplejsze, nabiera chwiejności. Pomimo, że na ogół jest dość suche, to mijając największe, zwarte tereny pojezierne w Europie, spore obszary pokryte bagnami (Nizina Północnorosyjska), nasyca się parą wodną, która podczas wznoszenia kondensuje dając w efekcie zachmurzenie, zwykle umiarkowane. Jeżeli jednak napływa w polu wysokiego ciśnienia, może dojść do rozwoju zachmurzenia podinwersyjnego (Stratocumulus). Mówimy wówczas o tzw. „zgniłym wyżu”.
Zimą wskutek znacznego wychłodzenia, pomimo przemieszczania się nad tereny cieplejsze, zapewnia zwykle pogodę słoneczną, bądź z niewielkim zachmurzeniem kłębiastym. Sprowadza jednak dość silne mrozy, dające się we znaki szczególnie w nocy.


Meteopedia
Przejściowa pora roku trwająca w przybliżeniu 3 miesiące (1 marca - 31 maja).